Het leuke aan smaak is dat het verandert met de tijd. Vroeger at ik echt nooit kokos. Tot deze zomer in Thailand. Daar kwam ik erachter dat mijn afkeer van kokos als kind niet langer bestond. Dus sinds kort komt geraspte kokos ook voor in de keukenkastjes. Van kokosmakronen en bounty's moet ik nog steeds niks hebben - dit is dan ook vooral een structuurding, herken je dat? - maar kokosrasp 's ochtends door smoothies of door de havermout is echt heel lekker. Zo ook door deze scones. De kokos en limoen gaan perfect samen. Een lepel frisse lemon curd maakt het helemaal af.
Scones en thee horen bij elkaar. Morgen is het zondag, een ideale scone-dag. Maak deze scones, zet een pot thee en slow down.
Met dit recept heb je genoeg voor 8 scones
250 gram bloem (ik nam 150 gram normale bloem en 100 gram volkoren tarwemeel)
25 gram rietsuiker
2 tl bakpoeder
snuf zout
50 gram geraspte kokos of kokosvlokken
75 gram koude roomboter in blokjes
1 ei
150 ml kokosmelk
sap van 1 limoen
rasp van 2 limoenen
Zo maak je de kokos limoenscones
Verwarm de oven voor op 220 graden.
Meng de bloem, suiker, bakpoeder, zout en kokos in een mengkom. Mix het ei, de kokosmelk, het limoensap en de limoenrasp in een kleine mengkom.
Voeg de koude boter in blokjes toe aan de droge ingrediënten en meng snel met je handen door elkaar totdat het deeg gaat samenklonten. Voeg de natte ingrediënten toe, maar houd een klein beetje achter om de scones straks mee in te smeren. Meng alles met een spatel door elkaar tot er een mooi samenhangend deeg ontstaat. Vorm er met je handen een bal van.
Bestrooi een werkblad met wat bloem en vorm het deeg tot een cirkel van ongeveer 2 cm dik. Snijd met een mes de cirkel in 8 driehoeken (heb je liever ronde scones, dan kan dat natuurlijk ook).
Leg de scones op een met bakpapier beklede bakplaat en kwast ze in met het achtergehouden kokosmelkmengsel. Bestrooi de scones met wat kokosrasp. Bak ze vervolgens in 15 minuten goudbruin.
Serveer met een pot thee, clotted cream (klik hier voor het recept) of volle kwark en lemon curd.
